मन

मन आयुष्याचा प्रवास करताना ते जणू थकले होते, म्हणूनच का जाणे आशेच्या फलाटावर ते विसावले होते. आजूबाजूला तसा गलबला फारच होता, पण भविष्या...

मन
आयुष्याचा प्रवास करताना ते जणू थकले होते,
म्हणूनच का जाणे आशेच्या फलाटावर ते विसावले होते.
आजूबाजूला तसा गलबला फारच होता,
पण भविष्याच्या कल्पनांमध्ये ते जणू रमून गेले होते.
क्षण साधून एक प्रवासी त्याच्या बाजूला विसावला,
कल्पनेत रमलेल्या त्याला प्रवासाबद्दल विचारता झाला,...
कल्पनांच्या मृगजळातून ते खाडकन जागे झाले,
खांद्यावरचा हात पाहून ते पुरतेच भावूक झाले,
प्रवास वर्णायला शब्द त्याचे बोलके झाले,
घेऊन पसारा आठवणींचा मोजके ऐवज चाळू लागले,..
सुखाची आकर्षक रत्ने तो त्याला दाखवता झाला
त्यांचे वर्णन करताना तो पार हरवून गेला,
चाळता चाळता त्याच्या हाती काही पाषाण आले
दुखाचे ते रूप पाहून शब्द त्याचे अबोल झाले,
क्षणात मग सावरायला त्यांना अश्रू धावले
काही हसले काही रडले काही नकळत विरून गेले,
इतक्यात गाडी सुटण्याची ती वेळ आली
आशेचा फलाट सोडून संघर्षाच्या मार्गावर रवाना झाली.